Bedrijfswebsite Werken bij Hutten Puur Hutten De Verspillingsfabriek
DSC01701 hashc3c22879af85e7c5

Tulpen én lekkers voor Veghelse ouderen

Op een warme lenteavond zat ik in de tuin. Lezend in de krant en kijkend naar TV, mijn hoofd vol van coronaperikelen, kwamen er veel liefdadigheidsacties voorbij. Toen kwam ik op het idee om ook iets te gaan organiseren en van betekenis te zijn voor de bewoners van verzorgingshuizen en het klooster in Veghel. Eigenlijk wilde ik twee vliegen in een klap slaan: ik wilde iets gaan betekenen én ik wilde mijn collega’s die allemaal thuis zitten afleiding geven. Maar dat kon ik niet alleen. Ik ben collega’s Wendy en Jack gaan bellen, als er een feestje geregeld moet worden helpen Jack en Wendy ook mee, dus ik dacht hier staan ze ook wel voor open. Met een paar woorden had ik ze beiden overtuigd en we zijn aan de slag gegaan.

Al snel hadden we het idee om geld op te halen voor het goede doel. Maar we wilden ook samenwerkers verbinden… We organiseren een online bingo! We vragen iedereen € 5,- inschrijfgeld en om op zolder en in de kast op zoek te gaan naar mooie prijzen voor de bingo. Zo houden we het meeste geld over voor ons goede doel.  De inschrijvingen én prijzen stroomden binnen. Daarnaast kwamen er ook spontane donaties binnen van niet-bingoërs. 

De week van de bingo

De kaartjes werden verdeeld en opgestuurd. Ruim een uur voor aanvang van de bingo verschenen de eerste deelnemers al online. Klaar voor de start. Met een kwartiertje vertraging begonnen we aan de eerste online Huttenbingo. Op het hoofdkantoor draaiden we live aan de bingomolen en de nummers rolden zo het web over naar vele huiskamers. We hebben een zestal rondes gespeeld en het was een groot succes. Inmiddels telden wij alles bij elkaar op, de donaties en bingo inkomsten. We komen uit op een dikke € 1400 euro! Een supermooi bedrag waar we iets moois mee kunnen doen.

Wij bestelden meer dan vierduizend tulpen. Voor elke bewoner een bosje met een persoonlijk kaartje namens alle samenwerkers van Hutten. Maar we denken natuurlijk ook aan de verzorgers. En maken hier mooie lentepakketten voor met verspillingssoep, worstenbroodjes en koekjes uit eigen zorgbakkerij, want ook zij verdienen natuurlijk alle complimenten en een ‘lekker’ aardigheidje.

De dag van de uitvoering

Het is vrijdagochtend, de zon schijnt, wij hebben er enorm veel zin in! We laden onze bus in en gaan op pad. Toeterend komen we aan bij onze eerste bestemming. We zwaaien even naar binnen en we worden hartelijk welkom geheten. Alleen al de liefde en vrolijkheid waarmee wij worden ontvangen doet ons goed. Wij overhandigen de bossen tulpen en de lentepakketten voor het personeel, wij vertellen hoe trots we op hun zijn en wensen ze nog heel veel werkplezier toe in deze moeilijke tijd. Leuk dat ook Bobs moeder één van deze bossen zal ontvangen. Toch doet het mij ook wel pijn als ik om me heen kijk. Er zitten twee mensen met elkaar te praten achter het glas. Ze praten via een intercom. Zo raar en zo onwerkelijk. De laadklep gaat weer dicht en we vervolgen onze route.

Aangekomen op het volgende adres. We blijven op gepaste afstand buiten staan en overhandigen onze tulpen en pakketten. De fotograaf komt ook nog even naar buiten en legt ons even vast op het gevoelige plaatje. Ze spreken hun dankbaarheid uit en waarderen onze actie. “Wat is dit goed dat jullie niet alleen aan de verzorgers denken maar ook aan de bewoners.” Dit zijn de woorden en complimenten waarvoor wij het doen. We gaan met een goed gevoel op naar het volgende adres. Aangekomen op het derde adres staan we aan de achterkant. Dus verkeerd. Maar er staan allemaal mensen op het balkon en die bieden wij uiteraard een bosje tulpen aan. We rijden inmiddels naar de voorkant en worden achterna gefietst door een man op leeftijd. Die had ons natuurlijk bosjes tulpen zien uitdelen. Wij doen de laadklep naar beneden en halen onze tulpen er weer uit en bieden deze hier ook weer aan de bij receptie. Ook wederom zoveel dankbaarheid.  We zien ook hier weer bewoners in tuinen en op balkons staan. Uiteraard nemen wij ook even de tijd voor deze mensen. Ondertussen staat de man met de fiets er nog steeds. Ik geef deze meneer een bosje tulpen en raak ermee aan de praat. Meneer had zelf vroeger bij Hutten gewerkt, “ik deed altijd zalen bouwen.” Na een kort maar mooi gesprek rijden we weer verder naar onze volgende locatie, het klooster. Ook hier veel liefde en dankbaarheid. 

Het maakt ons enorm trots dat wij een heel klein steentje hebben kunnen bijdragen in deze moeilijke tijd.  Van betekenis kunnen zijn en een klein beetje liefde, kracht en geluk kunnen overbrengen. Wij hopen dat deze moeilijke periode voor iedereen zo snel mogelijk over is en alles weer ‘normaal’ is. 

Ook namens Wendy van Hurne - Heesakkers en Jack Mezenberg,

Jeffrey Reijnen